ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΟ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ!

Κατά καιρούς στον τόπο μου συμβαίνουν ορισμένες παρεμβάσεις που με ενοχλούν για διάφορους λόγους. Βλέπω «έργα» να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και διερωτώμαι αν είναι αναγκαία... Άσε που ξυπνάει και το δημοσιογραφικό μου ένστικτο! Εξηγούμαι.

Ήρθα στο χωριό μου το Διαβολίτσι για διακοπές Χριστουγέννων μετά από 4 μήνες (η τελευταία ολιγοήμερη επίσκεψη ήταν τον περασμένο Αύγουστο) και έμαθα κάτι το οποίο μου προκάλεσε φοβερή έκπληξη. Έφτιαξαν, λέει, ελικοδρόμιο στο προαύλιο του Λυκείου! Για να είμαι ειλικρινής, αρχικά νόμισα ότι μου έκαναν πλάκα. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι οι φίλοι μου μιλούσαν πολύ σοβαρά. Έτσι, έκανα ερωτήσεις για το πώς και τι και γιατί και κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτό.

Είναι, λέει, κάποιος εφοπλιστής από ένα γειτονικό χωριό, ο οποίος έφτιαξε ελικοδρόμιο στο χώρο του Σχολείου. Λογική η απορία μου λοιπόν: τι δουλειά έχει να φτιάξει ένας ιδιώτης κάτι σε δημόσιο χώρο; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ελικοδρόμιο –Θεέ και Κύριε, εδώ δεν έχουμε άλλα βασικά στο Δήμο μας, το ελικοδρόμιο μας μάρανε– και μάλιστα μέσα στα όρια χώρου εκπαίδευσης και μόρφωσης. Άντε, του χρόνου εύχομαι να αποκτήσουμε Ελ. Βενιζέλος και Ολυμπιακό Στάδιο. Πού ξέρεις, μπορεί σε καμιά εικοσαριά χρόνια να γίνουν εδώ οι Ολυμπιακοί αγώνες!

Μας πήραν τον ΟΤΕ, την Αγροτική και την Εθνική Τράπεζα, το Αστυνομικό Τμήμα, σε λίγο θα μας πάρουν και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο από το Διαβολίτσι. Ο εφοπλιστής και το σινάφι του τι έκαναν για να μην πάψουν αυτές οι υπηρεσίες, ή ακόμα χειρότερα τι κάνουν για να επιστρέψουν; Το ελικοδρόμιο ήταν η πρώτη τους προτειραιότητα; Βέβαια, όλοι οι Διαβολιτσαίοι έχουν κι από ένα ελικόπτερο και το πρόβλημα μέχρι τώρα ήταν ότι δεν έβρισκαν πού να το παρκάρουν! Αγόρασε Χριστιανέ μου 2-3 στρέμματα με ελιές μέσα στον κάμπο, ισοπέδωσέ τες (θα χάσεις το πρίμο όμως, χαλάλι) και φτιάξε ό,τι γουστάρει η ψυχή σου! Στο σχολείο βρήκες να το κάνεις το ελικοδρόμιο; Έλεος.

Σε καμία περίπτωση δε θα άφηνα το θέμα να περάσει έτσι, για τους δικούς μου λόγους. Γι’ αυτό έκανα επιτόπια έρευνα και τράβηξα κάποιες φωτογραφίες. Επίσης, ρώτησα αρκετούς χωριανούς τι γνωρίζουν για το θέμα αλλά κλασσικά ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Όλοι όμως μου εμπιστεύθηκαν τις υποψίες τους περί διαπραγματεύσεων κάτω από το τραπέζι , αλλά αυτό ας το ψάξουν αυτοί που πρέπει...

Παρατηρώ ότι κόπηκαν αρκετά δέντρα κάτω από τα οποία όταν ήμουνα μαθητής μαζευόμασταν όλη η τάξη και λέγαμε και κάναμε διάφορα… Βλέπω ότι έχουν παραμείνει το μονόζυγο και ένα άλλο αντικείμενο για γυμναστική το οποίο δε γνωρίζω πώς λέγεται (εξάλλου δε μου έδειξε ποτέ κανένας πώς να το χρησιμοποιήσω), αφημένα στη θλιβερή τους τύχη όμως. Επίσης, μετά βίας ξεχωρίζω το σκάμμα που κάποτε χρησίμευε για να κάνουμε άλματα. Τώρα το έχει πνίξει η βλάστηση. Και διερωτώμαι λοιπόν, δε θα μπορούσε η Σχολική ή η Δημοτική Αρχή ή αυτός ο εφοπλισταράς-σωτήρας-Μεσσίας του τόπου να φροντίσουν να μη σκουριάσουν και να μην αχρηστευτούν τα όργανα γυμναστικής, παρά μόνο τους ένοιαξε πώς να χτίσουν το ελικοδρόμιο; (για να μην αναφερθώ στο εκτρωματικό γήπεδο μπάσκετ που έφτιαξαν ακριβώς μπροστά από τη νότια είδοσο του σχολείου, όπου κάποτε μας μάζευαν και κάναμε την πρωινή προσευχή και τον αγιασμό κάθε Σεπτέμβρη).

Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ο καθένας. Εγώ απλώς εκφράζω τη γνώμη μου και παραθέτω ορισμένες φωτογραφίες... ακόμα κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους. Αν μπορεί να με πείσει κάποιος με επιχειρήματα ότι σφάλλω, είμαι ανοιχτός για κάθε συζήτηση.

Τέλος, ως δημότης Ανδανίας αλλά και ως Μηχανικός, ελπίζω και εύχομαι οι επόμενες παρεμβάσεις να γίνονται με γνώμονα τη λειτουργικότητα αλλά και την αισθητική.

ΗΛΕΚΤΡΑ, ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 2007

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΑΣ**

Το περασμένο καλοκαίρι, την Παρασκευή 10 Αυγούστου συγκεκριμένα, είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου την πιο πολυαναμενόμενη παράσταση της χρονιάς! Επρόκειτο για την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Γερμανού Peter Stain στην οποία έπαιζαν οι: Γιάννης Φέρτης, Αποστόλης Τότσικας, Μίλτος Σωτηριάδης, Στεφανία Γουλιώτη, Κόρα Καρβούνη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Λάζαρος Γεωργακόπουλος.

Απολαυστική η παράσταση, δε λέω, αλλά ξεροσταλιάσαμε να καθόμαστε στα πέτρινα καθίσματα! Μια απορία την έχω, αυτοί οι έρμοι οι αρχαίοι πώς άντεχαν να κάθονται εκεί τόσες ώρες χωρίς να πιάνεται ο απαυτός τους; Ανάμεσα στις 14.000 (!) των θεατών διέκρινα προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και πολιτικού χώρου: Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, Κώστα Καζάκο, Γιώργο Κιμούλη, Μαριάννα Λάτση (η παράσταση ήταν αφιερωμένη στον εκλιπόντα σύντροφό της και διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Νίκο Κούρκουλο στη μνήμη του οποίου χειροκροτήσαμε λίγο πριν την έναρξη), Ζωζώ Σαπουντζάκη, Ροζίτα Σώκου κ.ά. Περιττό να πω ότι η Ζωζώ ήταν μακράν η πιο συγκλονιστική παρουσία του θεάτρου!

Για να σοβαρέψουμε λίγο (όχι ότι δεν είναι σοβαρή προσωπικότητα η Σαπουντζάκη), τα στοιχεία που ξεχώρισαν από τη δίωρη παράσταση ήταν η σκηνοθεσία του Stein και η ερμηνεία της Στεφανίας Γουλιώτη στο ρόλο της Ηλέκτρας. Παραδόξως, δεν είδαμε τους ηθοποιούς ντυμένους με χιτώνες και σανδάλια, όπως περιμέναμε, μα με «κανονικά» ρούχα και …μποτάκια (ίσως να ακολούθησαν τη μόδα που λάνσαρε ο Λευτέρης Βογιατζής στην περσινή Αντιγόνη στον ίδιο χώρο). Το πιο αξιοσημείωτο στιγμιότυπο της παράστασης ήταν όταν η πρωταγωνίστρια ξεγυμνώθηκε αφήνοντας άναυδο το κοινό, στη σκηνή όπου φέρνοντας ο Ορέστης το πτώμα της μητέρας τους Κλυταιμνήστρας (που σκότωσε ο ίδιος) έξω από το παλάτι, ξέφρενη εκείνη πλύθηκε για να εξαγνιστεί από το έγκλημα και να αναγεννηθεί, και ύστερα χόρεψε πάνω του έναν φρενήρη θριαμβευτικό χορό… Υπερβολική λόγω των απαιτήσεων του ρόλου, προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στο κοινό που στην υπόκλιση την αποθέωσε… Μην ξεχάσω να αναφέρω πως πέρυσι η Γουλιώτη διαδραμάτισε το ρόλο του μάντη Τειρεσία στην Αντιγόνη του Βογιατζή.

Ο Αποστόλης Τότσικας που μάλλον από σπόντα πήρε το ρόλο του Ορέστη, για ακόμα μία φορά (μετά την άνευρη παρουσία του στη σειρά «Μαζί σου») απέδειξε ότι δεν κάνει για ηθοποιός, μολονότι φάνηκε πως είχε προσπαθήσει με πολλές πρόβες (εκτός από τα προβλήματα στην άρθρωση, ήταν εμφανέστατα η άχαρη κίνηση και ο πομπώδης λόγος του. Ήμαρτον, ήταν σαν αγγούρι που απαγγέλλει ποίημα για την 25^η Μαρτίου!).

Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ως κυνική και ειρωνική Κλυταιμνήστρα ήταν εξαιρετική! Αν και στη συγκεκριμένη παράσταση δεν είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο, εδώ απλώς επιβεβαίωσε το μύθο της. Μην ξεχνάμε ότι αυτή η γυναίκα έχει ανεβάσει πολλές επιτυχημένες επιδαυρικές παραστάσεις στο παρελθόν. Φοβερά έξυπνη βρήκα την ιδέα με το σμαραγδί φόρεμα που διάλεξε για αυτήν ο σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος…

Κλείνω με έναν στίχο της Κική Δημουλά πάλι, που μου έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που αποχωρώ από παράσταση στην Επίδαυρο: «Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα…».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Το παγκόσμιας φήμης θέατρο της Επιδαύρου βρίσκεται στο νομό Αργολίδας, στην Πελοπόννησο. Αποτελεί το καλύτερα διατηρημένο αρχαίο θέατρο στον κόσμο. Χτίστηκε το 340 π.Χ. από τον Αργείο Πολύκλειτο και αρχικά χρησιμοποιήθηκε για παραστάσεις αφιερωμένες στο Διόνυσο και τον Ασκληπιό, ενώ έχει χωρητικότητα περίπου 14.000 θέσεων.

Στις μέρες μας το θέατρο αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων τουριστών καθώς η μοναδική αρχιτεκτονική και η εκπληκτική ακουστική του, το κάνουν να ξεχωρίζει. Δέος αισθάνεται κανείς μόλις μπαίνει στο χώρο και αντικρίζει αυτήν την απόλυτη έκφραση αισθητικής τελειότητας! Θυμάμαι που σε μια εκδρομή με το Δημοτικό, για να διαπιστώσουμε και να θαυμάσουμε την ακουστική του χώρου, ο δάσκαλος μας έστειλε να καθίσουμε στα τελευταία διαζώματα του θεάτρου κι έπειτα έριξε ένα κέρμα στο κέντρο της σκηνής (στη βάση του βωμού του Διονύσου που σώζεται μέχρι σήμερα). Μείναμε έκπληκτοι: βρισκόμασταν αρκετά μέτρα μακριά και πάνω από το σημείο, κι όμως ακούσαμε το χτύπημα του κέρματος πάνω στη βάση…

Κάθε καλοκαίρι, στο πλαίσιο του ομώνυμου φεστιβάλ, στο θέατρο ανεβαίνουν παραστάσεις αρχαίου δράματος από διάφορους ελληνικούς και διεθνείς θεατρικούς οργανισμούς. Είναι γεγονός πως η καταξίωση για έναν ηθοποιό έρχεται αφού παίξει κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επίδαυρο, κάτι που κατά γενική ομολογία συμβαίνει μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς (ή απλά άριστες δημόσιες σχέσεις, διορθώνω).

Πάντως, κάθε Παρασκευοσάββατο του Αυγούστου το τι τακούνι, το τι χρυσαφικό, το τι κοκάλινο σοφιστικέ γυαλί και ύφος χιλίων καρδιναλίων μες στον ντάλα καύσωνα επικρατεί στον ιερό αυτό χώρο, δε λέγεται… Έρχονται όλοι οι δήθεν διανοούμενοι να δουν αρχαία παράσταση, τρομάρα τους! Βέβαια η πραγματική τραγωδία είναι ότι οι περισσότεροι από δαύτους δε χάνουν ούτε παρατραγουδοεκπομπή της Αννίτας Πάνια…!

Μετά τη μικρή αυτή ξενάγηση, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όπως και τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο του Ασκληπιείου, στον οποίο εντάσσεται. Είναι κάποια μέρη που οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να έρθουμε σε επαφή μαζί τους: Επίδαυρος, Μυκήνες, Ολυμπία, Βεργίνα, Κνωσός κ.ά. Από κάπου δεν πρέπει να ξεκινήσουμε…;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΑΛΛΑΞ
(ΤΕΥΧΟΣ 3, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ '07)

**Στίχος από το ποίημα "Επεισόδιο" της Κικής Δημουλά.